اعلامیه مشترک نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان
حملات خونبار تروریستی روز سه شنبه بر شفاخانه ملی صد بستر برچی، حمله بر نماز جنازه در ننگرهار و پس از آن حمله موتر بم در شهر گردیز مردم افغانستان را در ماتم فرو برد. نیروهای امنیتی در کمتر از چهار ساعت حمله بر شفاخانه صد بستر را مهار کرده و همه‌ی تروریستان را از پا درآوردند. اما تکذیب این جنایت از سوی گروه طالبان و عدم پذیرش حملات جنایتکارانه بر اهداف ملکی مؤید چند نکته‌ی مهم است که طالبان برای پوشاندن چهره کریه خود می‌خواهند انجام دهند:
عدم پذیرش مسوولیت حملات خونین اخیر توسط گروه طالبان به دلیل افزایش فشار افکار عامه، نگرانی نهادهای ملی و بین المللی و سازمان‌های حقوق بشری می‌باشد که نشان‌دهنده‌ی ضعف، جبن آنان و کتمان فجایعی است که پیوسته علیه مردم افغانستان انجام داده‌اند. گروه طالبان در حالی که مسوولیت حمله در شهرگردیز را به عهده گرفتند که به زعم آنان در نزدیکی تاسیسات نظامی بود اما حمله به شفاخانه ملی صد بستر برچی را با توجه ابعاد محکومیت گسترده‌ی آن نپذیرفتند و سپس یک آدرس مجهول الهویه دیگر به نام داعش چون ذبیح الله مجاهد مسوولیت کشتار ننگرهار را به عهده گرفت.
همین که طالبان می‌گویند حمله بر شفاخانه‌ها و مراکز مذهبی و صحی جنایت است، خود نیز دلیلی است که طالبان جنایت‌کار جنگی هستند و از اعتراف طالبان در مورد جنایاتی که قبلاً انجام داده است، حکایت می‌کند. حملاتی که قبلاً طالبان آن را غزوه و حمله‌ی استشهادی می‌نامیدند، امروز خود آن حملات را جنایت و فاجعه می‌خوانند.
افغان‌ها به خوبی آگاه‌اند که تاکتیک «حمله و تکذیب» طالبان بر اهداف ملکی امر تازه نیست و آنان بارها در حالی این جنایات را انجام داده‌اند که منابع اطلاعاتی افغانستان اسناد موثقی دال بر انجام آن توسط طالبان را ارائه نموده‌اند. طالبان با انجام جنایات بی‌شمار در گذشته و حال، استفاده از تاکتیک «حمله و تکذیب»، محکوم نمودن آن و انداختن مسئولیت جنایت به دوش سایر گروه‌های تروریستی مثل داعش، نمی‌توانند جنایات و دهشت‌آفرینی خود را پنهان کنند.
طالبان سابقه‌ی طولانی در کشتار غیرنظامیان و افراد ملکی دارند. این گروه حتی بر کشتار غیرنظامیان اکتفا نکرده و حملات خود را بر شفاخانه‌ها، مساجد، مکاتب، مراکز تعلیمی و تحصیلی، هوتل‌ها، جمنازیوم‌ها و مراکز ملکی دیگر انجام داده‌اند.
شماری از اهداف غیرنظامی که طالبان خون‌بار‌ترین فجایع در برابر آن‌ها را طی سال‌های گذشته انجام داده‌اند، قرار ذیل اند.
• حمله انتحاری در مقابل شفاخانه جمهوریت کابل با استفاده از امبولانس بتاریخ 7 دلو 1396، 95 شهید و 158 زخمی
• حمله افراد مسلح به شفاخانه نظامی سردار محمد داوود / شفاخانه 400 بستر بتاریخ 18 حوت 1395
• حمله موتر بمب در ناحیه شانزدهم شهر کابل بتاریخ 10 سرطان 1398، 4 شهید و 51 زخمی
• انفجار یک موتر مملو از مواد انفجاری در شاه شهید کابل بتاریخ 22 اسد 1394، 64 شهید و 400 زخمی
• حمله راکتی بر یک مسجد در ولسوالی هسکه‌مینه ولایت ننگرهار، 26 میزان 1398، 62 شهید و 60 زخمی
• بمب گذاری مسجد محمدیه حوزه اول شهر غزنی، 15 سرطان 1398، 1 کودک شهید و 24 زخمی
• حمله انتحاری بر چهاراهی زنبق، بتاریخ 10 جوزا 1397، 90 شهید و 463 زخمی
• حمله مهاجمان بر هوتل کانتیننتال کابل، 30 جدی 1396، 22 شهید
• حمله انتحاری بر مراسم عروسی در ننگرهار، 21 سرطان 1398، 5 شهید و 40 زخمی
• حمله با موتر بمب به شفاخانه‌ی زابل به تاریخ 19 سپتمبر، 200 تن شهید و زخمی به‌شمول کارمندان خدمات صحی
• حمله موتر بمب به کلینیک صحی ولسوالی ازری ولایت لوگر به تاریخ 4 سرطان 1390، بیش از 40 تن شهید و زخمی به شمول کارمندان خدمات صحی
• حمله موتر سایکل بمب در یک میدان ورزشی والیبال در منطقه‌ی غیبی‌خیل ولسوالی یحیی‌خیل ولایت پکتیکا به تاریخ 24 نومبر 2014، 120 نفر شهید و زخمی به شمول اطفال
• حمله‌ی انتحاری در گردهمایی علمای دین در ساحه حوزه پانزدهم شهر کابل، به تاریخ 21/11/2018، بیش از 50 تن علمای دینی شهید
• انتحاری در مسجد التقوا در کابل، 24/5/2019، به‌شمول مولوی ریحان 18 نماز گزار شهید و زخمی شدند
• ترور عالم دین عبدالبصیر حقانی معاون شورای علمای در کابل، 4 قوس 1379
• حمله‌ی انتحاری در نماز جنازه در ولسوالی بورکه ولایت بغلان، 1/12/2014، 18 نفر ملکی شهید
• حمله‌ی انتحاری در مسجد جوادیه در ناحیه‌ی سوم شهر هرات، 1/8/2017، 30 تن شهید و 60 تن زخمی
• حمله‌ی انتحاری در یک مسجد در ولسوالی اسماعیل خیل ولایت خوست، 23/11/2018، 26 تن شهید و 50 تن زخمی.
نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان با تاکید بر این نکته که طالبان بستر اصلی فعالیت‌های سایر گروه‌های تروریستی را در کشور فراهم می‌کنند، آنان را عامل اصلی ادامه خونریزی و تحمیل جنگ بر افغان‌ها می‌دانند. آنان حتی متعهد به مفاد توافقنامه‌ی صلح با ایالات متحده نبوده و پس از امضای این توافقنامه، نه تنها خشونت خود را کاهش نداده، بلکه رابطه و پیوند سازمانی و ایدئولوژیکی خود را با سایر گروه‌های تروریستی فعال در افغانستان و منطقه قطع نکرده‌اند و بجای آغاز مذاکرات با دولت جمهوری اسلامی افغانستان و حل سیاسی اختلافات، به راه‌اندازی حملات بهاری در برابر مردم افغانستان بدون اعلان از پیش مبادرت ورزیده اند که حیله دیگری برای اغفال مردم افغانستان و طرف‌های دخیل در پروسه صلح می‌باشد.
در حالی که دولت جمهوری اسلامی افغانستان پیوسته سیاست صلح‌طلبانه را برای ختم جنگ و برقراری صلح پایدار روی دست داشته و رهایی 1000 تن زندانیان طالبان را طی مراحل مختلف تسهیل کرد، اما در مقابل طالبان نه تنها طبق توافق شان با ایالات متحده امریکا عمل نکردند با گروگانگیری، انتحار، انفجار، کشتار، خشونت و جنایت مانع آتش بس و صلح واقعی شدند. این گروه هم‌چنان به درخواست مکرر آتش بس از مراجع ملی و بین المللی سر باز زدند و به عوض به اکمال و آموزش افراد انتحاری و وسایل انفجاری از بیرون کشور ادامه داده اند.
واقعیت دیگر این است که طالبان در دو ماه اخیر بیشترین حملات و تلفات را بر افراد ملکی وارد کرده‌اند. گزارش نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در کابل (یوناما)، کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و نهادهای بی‌طرف دیگر از ادامه این کشتار و جنایت به گونه روشن پرده برداشته است.
با نگاه به رقم تلفات این حملات این مسئله واضح میشود که طالبان از لحاظ تاکتیکی طراحان اصلی حملات علیه شفاخانه‌ها و مساجد و گردهمایی‌های مذهبی و فرهنگی می‌باشند. بر علاوه، طالبان با جنایت خواندن حملات روز سه‌شنبه در کابل و ننگرهار، بر جانی بودن و جنایت‌کار بودن خود صحه گذاشتند.
نیروهای ملی دفاعی و امنیتی افغانستان تنها نیروی مشروع در مبارزه با تروریسم و دهشت‌افگنی است که برای دفاع از ارزش های اسلامی در پرتو قانون اساسی، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی در چارچوب میثاق‌های ملی و بین‌المللی فعالیت می‌کنند و از هیچ کوششی در جهت ایجاد و تامین امنیت سرتاسری در کشور دریغ نمی‌کنند و در برابر مردم افغانستان پاسخگو می‌باشند. دشمنان افغانستان با تبلیغات زهرآگین نمی‌توانند از جنایاتی که در برابر مردم افغانستان انجام می‌دهند شانه خالی کنند.
